Black Fire I - een hypnotiserende studie van kleur en licht!
Norman Lewis, een kunstenaar die zich in de jaren 40-60 van de vorige eeuw onderscheidde, heeft een imposant oeuvre achtergelaten dat diepgaand onderzoek doet naar de kracht van abstractie. Een belangrijk werk uit zijn repertoire is “Black Fire I”, geschilderd in 1961. Dit doek trekt de aandacht met zijn dynamische samenstelling van kleur en licht, waardoor het de kijker meeneemt op een reis door een wereld van emotie en energie.
Lewis’ stijl werd sterk beïnvloed door zowel de surrealistische beweging als de abstracte expressionisme. Dit is duidelijk zichtbaar in “Black Fire I”, waar hij de vrijheid van vormgeving gebruikt om een krachtige compositie te creëren. De donkere achtergrond, bijna zwart, dient als een canvas waarop vurige kleuren en lijnen tot leven komen.
De kleurpalet in dit werk is opvallend: rood, oranje, geel en blauw botsen met elkaar, creërend een gevoel van spanning en energie. De lijnen zijn dikwijls grillig en onvoorspelbaar, waardoor de kijkervaring zowel boeiend als enigszins chaotisch wordt.
Lewis gebruikt de techniek van “dripping” - het laten druipen van verf op het doek - om textuur te creëren. Dit geeft het werk een gevoel van spontaniteit en rauwheid, terwijl tegelijkertijd de zorgvuldige compositie duidelijk zichtbaar blijft.
De gelaagdheid van “Black Fire I”:
| Kenmerk | Beschrijving |
|---|---|
| Achtergrond | Donker, bijna zwart, waardoor de kleuren er levendiger uitspringen |
| Kleurenpalet | Rood, oranje, geel en blauw; botsende kleuren die een gevoel van spanning creëren |
| Lijnen | Grillig en onvoorspelbaar; geven het werk een dynamisch karakter |
| Techniek | Dripping (laten druipen van verf); creëert textuur en spontaniteit |
Het is duidelijk dat “Black Fire I” niet zomaar een schilderij is. Het is een ervaring, een emotie die de kijker raakt. DeTitle titel “Black Fire I” is dan ook meer dan gepast; het werk straalt een hevige energie uit, alsof er een vuur verborgen zit onder de oppervlakte van de verf.
Lewis’ werk roept bij mij persoonlijk veel vragen op: Wat wil hij ons vertellen met deze explosie van kleur en licht? Is het een ode aan de menselijke passie, of waarschuwt het voor de destructieve kracht ervan? Misschien is de schoonheid van “Black Fire I” juist dat er geen eenduidige interpretatie bestaat. Elk individu kan zijn eigen verhaal in dit werk zien, waardoor het een constante bron van inspiratie en reflectie blijft.